Als voice-over word je ervoor betaald om nadruk te leggen op bepaalde woorden,
niet te vaak en niet te weinig. Maar hoe leg je de nadruk op het woord ‘dood’? Je ziet het in deze video.
Laten we even een voorbeeld nemen, je hebt de zin “Deze man is dood”. Hoe spreek je dan het woord ‘dood’ uit? Er is een regel in de voice-over wereld, dat je per zin maximaal 1x de nadruk mag leggen. Dus ja dan zou je het op ‘dood’ moeten leggen toch? Oké, maar wat moet die intentie dan zijn? Waar ga je aan denken?
Misschien is het handiger om de zin even te vervangen en te zeggen: “Deze man is jarig”. Bij ‘jarig’ heb je allemaal leuke associaties en als voice over kan je die associaties heel mooi in dat woord leggen. Ballonnen, cadeautjes, taart, je wordt ‘s morgens wakker en je bent blij. Allemaal van dat soort dingen maken het dat je bijvoorbeeld zegt “Deze man is jarig”! Ah fantastisch, mooi!
Oké, maar de man die was dood… Wat ga je nu in het woord ‘dood’ leggen? Ga je ook van dat soort associaties zoeken, dingen die met de dood te maken hebben? Emoties die je daar bij voelt. Maar dan krijg je bijvoorbeeld “Deze man is dood”… Is wat heftig, toch?
Er zijn woorden die bij een luisteraar al zoveel emotie oproepen, dat je ze als voice over niet eens hoeft te benadrukken. Dat doe je in je hoofd vanzelf wel.
En zo werkt het ook met andere woorden. Neem bijvoorbeeld merknamen. Stel je hebt een script en er zit 5 x de merknaam in: Rabobank. Hoe ga je daar mee om? Ga je 5 x nadruk leggen omdat het nou eenmaal de betalende klant is? De Rabobank, dus. Nee, 1x introduceren en daarna gewoon weglezen.
Of sterker nog, wat als het een filmpje is dat gemaakt wordt voor medewerkers van de Rabobank? Iemand die het ziet werkt er misschien al 20 jaar. Als die het woord Rabobank op een hele specifieke manier benadrukt krijgt denkt ie: “Ja dat weet ik al 20 jaar”. Dus waarom zou je het benadrukken?
En daar heb je het, het is net als in het echte leven, regels zijn er om gebroken te worden. En helemaal nu, tegenwoordig is de trend zo naturel mogelijk spreken als voice-over. En dat betekent automatisch dat de intentie minder op een woord ligt, maar juist meer op een zin of een alinea of het hele verhaal.
Er wordt steeds meer weggelezen in voice-overs.
Want als je het te vaak doet of er niet goed over nadenkt hoe bepaalde woorden aankomen bij een luisteraar en wat een luisteraar er zelf in zijn hoofd mee doet.
Dan is het leggen van nadruk de dood van een goede voice over. De dood.
